Kadife kolytuktan iner usulca
Çeker tül perdeyi dikkatle Tini.
İri, siyah gözlerini diker aydınlık sokağa
Seyreder gelip geçeni.
Karşı pencerelerden, dostları, hayranları
İnce, uzun, dokunaklı bir türkü söyler gibi
Çağırırlar onu gülümseyerek:
---Tiniii! Tiniii! Tiniii!
Dönüp bakmaz hiçbirine, aldırmaz Tini
Bütün hayranlarını sesinden tanır.
Ayrılır pencereden şımarık, mağrur...
Çıkar koltuğa uzanır.
İngiltere nere? Tükiye nere?
Sızlanır aradıkça memleketini.
Melamin çanaklarda getirirler önüne
Kaynamış sütünü, dana etini...
Özel berberi keser kıvırcık tüylerini
Gümüş tasması, arması, maması Avrupa'dan
Karda, kışta, yağmurlu havalarda
İnmez lüks arabadan.
Yıkanır sıcak sularda şampuanlarla
kurulanır, taranır, bin türlü çalım satar.
Akşam, beyefendiyle çıkar sokağa
Gece hanfendinin koynunda yatar.
Anlayışlı köpektir, cinstir üstelik Tini?
Bilmez yine de bizim çilemiz neden, niçin?
Diker kulaklarını, dinler sahibini hep:
"Halklarımız..."
"Halktan yana..."
"Halka dönük..."
"Halk için..."
Yavuz Bülent BÂKİLER
(SENİNLE) |
