Bazen donup kaldım, bazen köpürdüm
Sesimi durmadan namluya sürdüm
Öksürdükçe ciğerimi tükürdüm
Tabipler yanıldı teşhis koymakta
Aşıkım, garibim, divaneyim ben
Seni seven nasıl divane olmaz?
Sesini duyan oturamaz, duramaz...
Umutlar ak çiçek, ilkbahar ve yaz
Sensiz hiç bir tat yok balda kaymakta
Aşkınla çırpınan pervaneyim ben
Kayalara çarpa çarpa akarım
Bazen bir çöl, bazen yayla kokarım
Sanma senden başka bir gül takarım,
Senden güzeli yok ilde-oymakta
Vuslata sözlenmiş teraneyim ben
Benliğimi yükseklerden bıraktım
Adını duyduğum her yere aktım
Sana sarılınca kendimi yaktım
Ne ilkim ne de son seni duymakta
Bezirgan değilim, dil-dadeyim ben
Güzelliğin gözlerimi kör etti,
Yüreğimi yaka yaka kor etti,
Düşmanımı bile bana yar etti
Güz yelleri yaprağımı soymakta
Sensiz bu dünyada viraneyim ben.
27.11.1994
Bahattin KARAKOÇ
(GÜNEŞTEN ÖTE) |
