-I-
Her gittiğim yerde yanıbaşımda sen vardın
Yemez, içmez, konuşmaz, hep yüzüme bakardın.
Anlamazdım
Üstüme yağmur düşmeden şemsiye gibi açılırdın
Işıktın, ıtırdın, herkese sırdın.
Anlamazdım
İlk sen gördün kardelenler gibi açan saçımdaki akları
Bakışların masatlardı en sivri bıçakları.
Anlamazdım
Bir bakarım hüzünlenir, bir bakarım gülümserdin
Sorana "Toprağım, ekinim, hasatım sevgi" derdin.
Anlamazdım
Parmağıma diken batsa çığlık senden gelirdi
Sesin dağlarda yankılanır, sular birden yükselirdi.
Anlamazdım
Niceliğine bakmadan herkes için dua ederdin
"Lokmayı çiğneyerek yut, suyu yudum yudum iç" derdin.
Anlamazdım
O zamanlar yeni başağa durmuş gök ekindim daha
Sen her yarışta beni kaldırmak isterdin şaha.
Anlamazdım
Her demirci terler döker ısınmış bir demiri işlerken
Mor sümbüller fışkırırdı senin helal terinden.
Anlamazdım
Altın-gümüşle savatlardın söz atının eğerini
Çeç suya aktıktan sonra anladım değerini.
Eskiden anlamazdım
-II-
Ekin yetince biçilir, buğday değirmende un olurmuş
Hamur teknede, ekmek fırında kıvam bulurmuş
Anladım, adını güle yazdım
Her gece yıldızları tek tek yakan, söndüren elimsin diye
Beynime, yüreğime tercüman dilimsin diye
Adını, adımla bile yazdım
Şair oğlu şairim, redd-i miras hakkım yok
Gider gittiği yere yaydan fırlayınca ok
Bunu her menzile yazdım
Dil susunca uğuldamaya başlar içimizdeki mağara
Gönül Mansur gibi bin kez çekilir dara
Bunu ateşe, rüzgâra, küle yazdım
Mürşidimi soranlara hep seni tarif ettim
Her zaman dizlerinin dibiydi benim mektebim
Ben tuttum sabırla çile yazdım
Çeksen bile koruyucu kanatlarını üzerimden
Senin öğrettiklerinle ayaktayım şimdi ben
Anlarsın, bu şiiri sana yazdım
17.05.1994
Bahattin KARAKOÇ
(GÜNEŞTEN ÖTE) |
