Hak Nebi'nin dilinde nifak sayılmış emanete ihanet,
Tohum toprağa, yavru yuvaya, yuva anaya emanet,
Şak şak olmuş toprak suya, su buluta emanet,
Yusuf kuyuya, Mısır Yusuf'a emanet,
Hak Nebi mağaraya, Medine Hak Nebiye emanet,
İbrahim ateşe, İsmail bıçağa emanet,
Ne bıçak, ne ateş, ne kuyu,
ne de mağara etmedi ihanet,
Asrın İbrahimleri sana emanet.
Arkadaş! gel sen de bir kor gibi yak sineni,
Çünkü hepsi Allah'a emanet.
İçine doğru derinleş, dibi görünmeyen bir kuyu ol,
sakla Yusufları koynunda, Yusuflar sana emanet.
Mağarada yılan olma güvercin gibi vefalı,
örümcek gibi tehlikelere perdedâr ol,
Mağara gibi al Muhammedileri, al yedi genci,
al bütün bir gençliği...
Hz. Sümeyrâ, Hak Nebi'yi evlatlarına emanet etti.
"Sakın O'na bir şey olursa eve dönmeyin" dedi.
Dönmeden
emanete sahip çıkamayacaklarını anlayınca
vazgeçtiler eve dönmekten.
Evlerinden çıkamayanlar neyin emanetçisi acaba?
Bilecik istasyonunda yaşlı ana,
oğlunu cepheye uğurlarken o'na;
"Oğlum babanı Dimetoka'da, dayını Şibka'da,
ağabeylerini Çanakkale'de kaybettim,
Sen benim son yongamsın,
sen de dönmezsen ben Allah'a emanet" diyordu.
Ve ilave ediyordu "Git, sen de git,
Minareler ezansız, camiler Kur'ân'sız kalacaksa,
sen de git".
Ezan, Kur'ân, Vatan kime emanet?
Galiçya'da, Şibka'da,
Dimetoka'da kalanların evlatları
kime emanet?
"Ben sağ dönseydim uğrunda öldüğüm Kur'ân'ı,
canımdan çok sevdiğim İslamı
yavruma öğretirdim" diyen
ve fakat şimdi mabed yüzü görmeyen
bu şehit evlatları kime emanet?
Cafer-i Tayyar şehit olmuştu,
Hak Nebi geldi, yetimlerin başını okşadı ve ağladı.
Baş okşayan kim? Göz yaşı kime emanet?
Cephede kanlar içinde son anlarını yaşarken,
vücudundan kanlı kurşunu çıkarıp
"Arkadaşım Memiş, şunu al oğluma emanet et.
Ben yaşadığım müddetçe vazifemi yaptım
inandığım mukaddesler uğruna can veriyorum.
Senden de bunun hakkını vermeni istiyorum
dediğimi ilet".
Mukaddes kurşun kime emanet?
Sütçü İmamım! İki bacımızın yaşmağını aldılar diye
Maraş'ı kana buladın.
Senin şuurun kime, yaşmak kime emanet?
Şair Hz.Amine'ye
"Ey Ebva'da yatan ölü,
bahçende açtı dünyanın en güzel gülü" derken
bahçe kime, gül kime emanet?
Bilâller, dem tutan bülbüller nerede?
Arkadaş; gül de, bülbül de, bağ da, bahçıvan da,
bıçak altındaki İsmailler, ateş içindeki İbrahimler,
kuyudaki Yusuflar,
şu gerideki isimsiz kümbet,
şu ilerideki ıssız mâbet,
unutma hepsi sana emanet...
Cemil CÜNEYD |
