Karanlığın nefesi bedenimi kaplar da
Kurtuluşu düşünür, bir türlü kavuşamam.
Sonra çıkıp yürürüm ıslık çalan rüzgârda,
Esrarını gizleyen gurbete alışamam.
Kuşlar başka ötüyor; güllerde başka koku.
Ruhuma yabancıdır gurbetin varsa nesi.
Sabah çözülmez düğüm, uyku başka bir uyku...
Yalvarırım söyleyin nerede annemin sesi?
Islak kaldırımlarda, geçmişin gölgesini,
Yaş dolu gözlerimle yavaş yavaş izledim.
Bana yabancı olan yine kendi sesimi,
Şu gurbet bitsin diye sokağına işledim.
Taşıdığım bir yük gibi seni omuzlarımda.
Toprağına taşıdım değer verdiklerimi.
Ocağımı, evimi dolaştırdım kanında.
Ve taşıdım, büyüttüm gurbet çiçeklerini...
Dursun Ali ERZİNCANLI
(GECENİN ŞİİRİ) |
